วัฏจักรแห่งความขัดแย้งจะคงอยู่ต่อไป
ตอนเช้าไปวิ่งๆอยู่ที่สุสานแต้จิ๋ว ระหว่างเส้นทางก็จะมีลุงป้าน้าอาพูดถึงเรื่องการเมืองในขณะนี้
ก็คิดขึ้นมาว่า
จริงๆ แล้วพวกเราทุก Gen ที่ผ่านมา
แม้ว่าจะสลับเรื่องเรียกร้องไปๆมาๆบ้าง
แต่ก็มีอะไรที่คล้ายๆ กัน
คือ บางครั้งเราเองอยากให้คนอื่นฟังหรือตามเรา แต่ก็ไม่ได้อยากฟังหรือตามคนอื่นขนาดนั้น
จึงไม่แปลก
ที่คนยุคเก่าที่เรียกร้องอะไรในอดีต จะบ่นเด็กที่เรียกร้องอะไรในปัจจุบัน
และเชื่อว่า
เด็กในปัจจุบัน ก็จะบ่นเด็กที่จะเรียกร้องอะไรต่อไปในอนาคต
เป็นวัฎจักรอย่างนี้เรื่อยไป
ว่าแล้วก็แอบนึกถึงประโยคตอนเปิดเรื่องสามก๊ก
“ธรรมดาของสรรพสิ่งในใต้หล้า เมื่อแยกกันนานย่อมรวม เมื่อรวมกันนานย่อมแยก”
แล้วจะหลุดจากวัฏจักรนี้ยังไงดี ส่วนตัวเชื่อว่า ยาสีฟ้าน่าจะเป็นสิ่งที่พื้นฐานที่สุด แต่ก็ยากที่จะใช้มันได้ดี
“ฟัง”
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น จะเกิดจากการแปลความจากข้อมูลที่รับเข้าไป
การฟังที่ดีได้ผลลัพธ์ในเชิงบวก 2 ด้าน หนึ่งคือเราเข้าใจเรื่องที่ได้ฟังในระดับที่สะท้อนความกลับมาแล้วฝ่ายที่พูดเข้าใจว่า เราฟังและเข้าใจเขาจริงๆ อีกด้านคือการได้รับความเชื่อถือจากผู้พูดมากขึ้น
เรื่องที่สำคัญที่สุดคือ การที่จะต้องเข้าใจสิ่งที่คนพูดพูดออกมาอย่างถ่องแท้ ก่อนที่จะไปตัดสินอะไร
…
ในการ์ตูนเรื่องเซนต์เซย่า ภาค the lost canvas การต่อสู้สุดท้ายของพี่น้อง Gold Saint Gemini จบลงด้วยความตายของเจมินี่คนน้อง และการคืนสติจากความเกลียดชังของเจมินี่คนพี่
ก่อนที่จะตาย เจมินี่คนน้องได้กล่าวว่า
ทำไมถึงเพิ่งมามีโอกาสได้คุยกันในตอนนี้
อยากจะฝากไว้ว่า อย่าให้ทุกอย่างมันสายเกินไปที่พวกเราจะคุยและรับฟังซึ่งกันและกันครับ
